خداوند موجودات فراوانی را به لباس وجود آراسته است. هر موجودی نسبت به خود از اهمیت بالایی برخوردار است. اما وقتی این موجودات را به هم می‌سنجیم تنها موجودی که در میان تمام موجودات ارزش والایی دارد «انسان» است.

تمام ویژگی‌هایی که سایر موجودات دارا هستند خداوند حد اعلای آن را در انسان قرار داده است مگر نعمت عقل که به طور اختصاصی به انسان هدیه نمود. [1]

« وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنی‏ آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى‏ کَثیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلا؛ و به یقین فرزندان آدم را گرامى داشتیم؛ و آنان را در خشکى و دریا، (بر مرکب‏ها) سوار کردیم؛ و آنان را از پاکیزه‏ها روزى دادیم؛ و ایشان را بر بسیارى از کسانى که آفریدیم، کاملًا برترى دادیم‏.» (اسرا/70) که با نعمت عقل کرامت را به انسان عطا نمود.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1]. تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج13، ص156.